Ponadczasowe brązy w pięknych okolicznościach

Ubierając lekką, miękką sukienkę tamtego dnia, nie wiedziałam jeszcze, że to koń poprowadzi mnie do samej siebie. Że spojrzy na mnie tak, jak nikt dawno nie patrzył – bez oceny, bez oczekiwań. Las był tylko tłem. Prawdziwą sceną była cisza między nami. Czułość ruchu, ciężar spojrzenia, miękkość tkaniny na skórze.

Nie musisz mówić wiele, by być zrozumiana. Nie musisz działać, by istnieć. Wystarczy, że jesteś – obecna.

To więcej niż zdjęcia. To intymna opowieść o kobiecie, która nie potrzebuje sceny, by błyszczeć. O modzie, która mówi szeptem. Ale mówi wszystko.